Walery Goetel (ur. 14 kwietnia 1889 r. w Suchej Beskidzkiej, zm. 6 listopada 1972 r. w Krakowie) - geolog, ekolog i paleontolog (prodziekan od roku 1929, od 1934 dziekan Wydziału Górniczego AGH). Rektor Akademii Górniczej w latach 1939, 1945–1951, doprowadził do powstania Wydziału Geologiczno-Mierniczego i Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego oraz do rozszerzenia nazwy uczelni do Akademii Górniczo-Hutniczej i nadania jej imienia Stanisława Staszica. Doktor honoris causa AGH (1958), Akademii Górniczej w Ostrawie (1950) i Politechniki Krakowskiej (1970). Członek Polskiej Akademii Nauk. Badacz budowy geologicznej Tatr, współtwórca przygranicznych parków narodowych w Tatrach, Pieninach, na Babiej Górze. Jest twórcą nowej gałęzi nauki - sozologii - która łączy w sobie problematykę ochrony przyrody z racjonalnym użytkowaniem jej zasobów. Prof. Goetel odbył wiele podróży naukowych (po krajach europejskich, Kaukazie, Islandii, Afryce, Azji Zachodniej i Południowej. Wchodził także w skład polskiej delegacji na Konferencji poczdamskiej w 1945 roku. Wspomnienia Walerego Goetla z podróży po RPA można przeczytać w książce: "Ze wspomnień podróżników" Warszawa 1958 r.

Wszystkie eksponaty z podróży prof. Walerego Goetla, zgromadzone na wystawie, pochodzą z wyprawy do Afryki, którą odbył w 1929 roku.