Chochoł to słomiane okrycie drzewek i krzewów ogrodowych, zakładane zimą w celu ochrony delikatnych roślin przed mrozem.

Symboliczne znaczenie nadał mu Stanisław Wyspiański w swoim dramacie „Wesele”. Uczynił z chochoła postać fantastyczną, podobną do ducha z ludowych wierzeń słowiańskich, objawiającą się weselnikom. W utworze chochoł wprawia gości weselnych w senny trans, uniemożliwiając im wyruszenie do walki w powstaniu. Wyspiański wykorzystał w ten sposób dwa skojarzenia słomianej konstrukcji – sen zimowy, odrętwienie, ale również wiosenne przebudzenie, symbol nadziei i nowego życia. W dramacie stanowiło to odniesienie do narodu polskiego, który zapadł w letarg po kolejnych nieudanych próbach odzyskania niepodległości, niepozbawiony jednak ciągłej nadziei na odrodzenie.