28 stycznia 1945 r. odbył się pierwszy w wyzwolonym Krakowie mecz derbowy pomiędzy Wisłą i Cracovią. Kilka tysięcy widzów odśpiewało chóralnie hymn państwowy, po czym rozpoczęła się gra, która trwała 2x30 minut. Drużyny wystąpiły w swych tradycyjnych strojach, a zawody na zaśnieżonym boisku wygrała Wisła 2:0.

Najważniejsze w historii derby odbyły się 5 grudnia 1948. W zakończonych dwa tygodnie wcześniej rozgrywkach I ligi obie krakowskie drużyny zdobyły tyle samo punktów i zajęły dwa pierwsze miejsca w tabeli. W związku z tym PZPN zadecydował, że o mistrzostwie Polski zadecyduje dodatkowy mecz na neutralnym boisku Garbarni. Faworytem była - prezentująca się lepiej pod koniec rozgrywek ligowych Wisła. Jednak to Cracovia zwyciężyła 3:1 i została mistrzem Polski.

„Święta wojna” zawsze elektryzowała szerokie rzesze kibiców. Piłkarze podczas pojedynków derbowych wykazywali się olbrzymią ambicją i wolą walki, gdyż wygrana oznaczała panowanie w Krakowie do następnego pojedynku.