Na przestrzeni wieków zmieniał się charakter odpustu. Od XVII w. uroczystość uświetniała procesja Bractwa Dobrej Śmierci (Arcybractwo Męki Pańskiej). Orszak z trupimi czaszkami i piszczelami okrążał kościół trzy razy, aby potem zejść na dziedziniec ss. Norbertanek. Zwyczaj ten – nie pasujący do hałaśliwego festynu – szybko zamarł.

W uroczystościach odpustowych brało udział wiele innych grup modlitewnych m.in. Bractwo św. Anny, Bractwo Różańcowe. Wyjątkowo interesujący zwyczaj świąteczny związany był z wprowadzeniem przez zakonnice na dziedziniec kościelny pawi – symbolu wieczności, nieśmiertelności i zmartwychwstania.

Z czasem wzrastała przewaga aspektu ludycznego nad religijnym. Coraz większa liczba straganów, na których oferowano pamiątki, spowodowała przeniesienie święta na teren przy klasztorze Norbertanek i wzdłuż ulicy Kościuszki.