Melodia hejnału urywa się gwałtownie, a wzięło się to z następującego powodu: w 1241 roku strażnik na wieży dostrzegł zbliżającą się hordę Tatarów, więc począł grać hejnał na alarm, jednak melodia urwała się, gdy strzała wypuszczona z tatarskiego łuku przeszyła trębaczowi szyję i hejnalista padł martwy. Mieszkańcy Krakowa, zaalarmowani hejnałem, zdążyli zamknąć bramy miejskie, stanąć na murach i odeprzeć najazd. Tyle mówi legenda. Jakby dalszy ciąg tej legendy przedstawił Ksawery Pruszyński w swym pieknym opowiadaniu “Trębacz z Samarkandy”. Mieszkańcy Samarkandy przechowują jak gdyby drugą połowę naszej legendy, wedle której napadli oni na bardzo stare, bogate i święte miasto w czasie, gdy jego mieszkańcy zbierali się do modlitwy. Ledwie trębacz rozpoczął alarm dosięgła go strzała, ale miasto obroniło się. Przepowiednia zawyrokowała, iż po tej niefortunnej wyprawie, w której zginął syn wodza, mieszkańców Samarkandy nieustannie będą prześladowały klęski, póki trębacz z Lechistanu nie dokończy przerwanej pieśni na rynku ich miasta.