Granie hejnału jest zaszczytem. Onegdaj hejnalista składał specjalną przysięgę burmistrzowi przed rozpoczęciem służby: “Przysięgam, że będę wiernie przez całą swą służbę wygrywał hejnał na cześć N. M. Panny z wieży kościoła pod jej wezwaniem”.

Do najsławniejszych trębaczy należał Adolf Śmietana, który w ciągu 36 lat (od 1926 roku) wykonał hejnał mariacki 300 000 razy. Adolf Śmietana miał zaszczyt odegrać “hejnał wolności” po wyzwoleniu Krakowa w 1945 roku. Pisze o tym Joanna Olczak-Ronikier w książce “Wtedy. O powojennym Krakowie”: „W czwartek, 18 stycznia 1945 roku, pierwsze radzieckie czołgi wjechały ulicą Sławkowską i Szewską na Rynek Główny w Krakowie. Nad Rynkiem zawisł czerwony sztandar. Strażak pełniący przed wojną funkcję trębacza, Adolf Śmietana, pobiegł w kierunku kościoła Najświętszej Marii Panny. Z takim pośpiechem przemierzył dwieście trzydzieści dwa stopnie, które prowadzą na szczyt wieży mariackiej, że nie mógł złapać tchu. Dopiero kiedy odsapnął, rozległa się z góry melodia hejnału odegrana na cztery strony świata.”

Z wieżą Mariacką od trzech pokoleń związany jest ród Kołtonów. W październiku 2004 roku po 33 latach grania hejnału odszedł na emeryturę Jan Kołton. Jego ojciec był hejnalistą przez 35 lat. Od stycznia 2005 roku rodzinną tradycję kontynuuje syn Jana Kołtona. W latach 1958-1970 drugim hejnalistą był Konstanty Małek, strażak i trębacz - jeden ze współtwórców pierwszej Orkiestry Dętej w podkrakowskich Zielonkach.