Hejnał nie był nigdy przedmiotem oficjalnego kultu i oficjalnych ceremonii, jednak jego melodia towarzyszyła Polakom w ważnych wydarzeniach dziejowych.

W maju 1944 roku do walki o Monte Cassino skierowano 2 Korpus Polski wchodzący w skład 8 armii brytyjskiej. Do zamienionego w niemiecką twierdzę, a potem w niekształtną kupę gruzów klasztoru na Świętej Górze weszli – dopiero po niezwykle krwawych walkach – Polacy. Jako pierwsi zatknęli na ruinach biało-czerwony proporczyk 18 maja 1944 roku, o godz. 10.20 żołnierze 12 Pułku Ułanów Podolskich. O godz. 12 trębacz 2 Korpusu Polskiego, Emil Czech, stojąc na gruzach klasztoru św. Benedykta, odegrał hejnał mariacki. Wybrano go, bo nie było lepszego reprezentanta Polski i jej 924 poległych żołnierzy, przesyłających urwaną nagle krakowską melodią swą ostatnią prośbę: „Przechodniu, powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni w jej służbie”.