Rękawka to tradycyjne święto ludowe. Łączy w sobie wątki legendy o Kraku z pogańskimi zwyczajami i odpustem katolickim. Odbywa się we wtorek po Wielkanocy na kopcu Krakusa na Krzemionkach.

Rękawka wiąże się z legendą o królu Kraku. Tradycja podaje, że po śmierci króla lud usypał mu kopiec, nosząc ziemię w rękawach, stąd nazwa "Rękawka".

Wg językoznawców sam źródłosłów, wbrew ludowej tradycji, nie ma nic wspólnego z noszeniem ziemi, chociaż nawiązuje do kultu zmarłych. Nazwa może pochodzić od prasłowiańskiego słowa o znaczeniu związanym z pochówkiem (np.: czeskie rakev– trumna, chorwackie rakva – grób, starosłowiańskie raka – grób).

Rękawka swoimi korzeniami sięga czasów przedchrześcijańskich. Odwołuje się do pogańskich obrzędów, zwanych zaduszkami wiosennymi lub dziadami, poświęconych kultowi zmarłych. Przypadały one na okres przesilenia wiosennego.
Palono wówczas oczyszczające ognie zaduszkowe, urządzano zabawy i igrzyska dla uczczenia zmarłych i odstraszenia złych duchów.