Do połowy XIX w. na kopcu urządzano stypy pogrzebowe. Do przejawów pierwotnej czci oddawanej zmarłym należało między innymi zrzucanie ze wzgórza pokarmów i monet. Po stoku kopca zamożni mieszkańcy toczyli jajka, szewskie placki, obwarzanki, bułki, jabłka, pierniki, wprost w ręce chłopów i gawiedzi.

Prawdopodobnie budowa pochodzącego z XI lub XII wieku kościoła św. Benedykta oraz ustanowienie święta patrona we wtorek po Wielkanocy, było reakcją Kościoła katolickiego na żywe słowiańskie praktyki religijne na Krzemionkach.

Do połowy XIX w. Rękawka odbywała się na samym kopcu Krakusa, jednak po przekopaniu wzgórza na potrzeby budowy linii kolejowej, przeniosła się na górę św. Benedykta w północnej części wzgórza Lasoty i połączona została z odpustem i ludową zabawą obok kościoła św. Benedykta.

Staraniem władz samorządowych i instytucji kulturalnych od niedawna uroczystość wróciła pod kopiec Krakusa. Obecnie tradycyjne święto Rękawki przygotowywane jest przy udziale archeologów, etnografów i historyków, co gwarantuje wydarzeniu wysoki poziom merytoryczny.