Piekarze krakowscy od dawna wypiekali obwarzanki. Pierwsze wzmianki o nich pochodzą z XIV wieku. W zachowanych rachunkach dworu Władysława Jagiełły i Jadwigi, pod datą 2 marca 1394 zapisano: Dla królowej pani pro circulis obrzanky 1 grosz. Kolejne źródło stanowi zachowany przywilej wydany przez Jana Olbrachta z 26 maja 1496, który zezwala na wypiek i sprzedaż obwarzanków tylko piekarzom krakowskim. W 1611 r. cech piekarzy wydał dekret, który stwierdzał, że obwarzanki można sprzedawać tylko w obrębie miasta Krakowa.

Początkowo obwarzanki były towarem luksusowym i spożywane były głównie w Wielkim Poście. Wypiekać je mogły osoby specjalnie wyznaczone na zasadzie losowania przez cech piekarzy krakowskich. Losowania w cechu odbywały się co kilka lat. Cech również decydował o tym, kto i w jakim miejscu mógł zajmować się sprzedażą obwarzanków.

W 1720 roku po raz pierwszy cech zezwolił na pieczenie obwarzanków poza Wielkim Postem (ale tylko w „dni piątkowe i postne). W połowie XIX wieku zanikł zwyczaj wyznaczania piekarzy wypiekających obwarzanki. Od tej pory mogli je wypiekać wszyscy i każdego dnia.