Krakowiacy zachodni nosili trzy rodzaje nakryć głowy. Najstarszym był wysoki kapelusz z czarnego filcu o małym rondzie zwany celendrem lub żelaźniakiem. Innym nakryciem głowy była magierka tyniecka - wełniana czapka robiona na drutach. Jednak najważniejszym rodzajem nakrycia głowy była czerwona rogatywka z czarnym, barankowym otokiem, zwana krakuską. Mocowano do niej pęk długich, pawich piór ozdobionych kolorowymi wstążkami opadającymi na ramię.