Krakowiak to wesoły i szybki taniec, uznawany pod względem oryginalności formy za jeden z najwybitniejszych tańców ludowych w Polsce. Wywodzi się z ziemi krakowskiej, początkowo uświetniał wiejskie wesela, zabawy i uroczystości, jednak w efekcie idei pozyskiwania mas chłopskich dla ruchu niepodległościowego przez powrót do tradycji ludowych popularność zdobył także wśród szlachty w całym kraju.

Tańczony jest w parach, w korowodzie (podobnie jak mazur i polonez), przebiega głównie po liniach kolistych, esowatych oraz po liniach promieni. Właściwe są nagłe zmiany kierunku oraz na przemian pęd w tym czy innym kierunku lub figura tańczona na małej przestrzeni – niemal w miejscu. W krakowiaku występują kroki krzesane i hołubce i następujące po nich w kolejnym takcie przytupy w rytmie dwóch ósemek i ćwierćnuty.

Kroki taneczne - nazywane galopem i cwałem - oparte są o podskoki, przeskoki, doskoki, przesunięcia, wymachy, chody, bieg, przytupywania.