WARTO WIEDZIEĆ:

• nazwa tańca po raz pierwszy wymieniona została w pamiętnikach J. Kitowicza, opisujących okres 1753-1763
• przed upowszechnieniem obecnej nazwy funkcjonowały nazwy lokalne, np. goniony, dreptany, mijany, przebiegany, suwany, ścigany, niektóre pochodziły od nazw podkrakowskich miejscowości: skalmierzak, wiśliczak, proszowiak, kopieniak...
• według dziewiętnastowiecznych autorów krakowiak jest “drugim co do starszeństwa tańcem po polonezie”
• pierwsze muzyczne rękopiśmienne zapisy krakowiaka pochodzą ze źródeł końca XVIII wieku, publikacje z zapisem nutowym z lat 1816, 1820, 1829
• na przełomie XVIII i XIX w. krakowiak przeniknął do muzyki filharmonicznej i został upowszechniony za granicą – głównie dzięki baletom i operom polskim
• do najbardziej znanych w Polsce krakowiaków należą m. in.:
  • Albośmy to jacy tacy
  • Krakowiaczek jeden
  • Krakowiak fantastyczny I. Paderewskiego
  • Krakowiak op. 14 na fortepian i orkiestrę F. Chopina
  • Krakowiak na fortepian K. Szymanowskiego
  • krakowiak w balecie Pan Twardowski L. Różyckiego
  • Krakowiaczek (Wesół i szczęśliwy) S. Moniuszki
  • krakowiaki Jana Stefaniego z wodewilu Krakowiacy i górale W. Bogusławskiego
• krakowiaka i inne tańce ludowe - węgierski czardasz, hiszpańską cachuchę i włoską tarantelę - włączyła do swojego repertuaru wybitna austriacka primabalerina doby romantyzmu, Fanny Elssler, odnosząc dzięki temu sukcesy na całym świecie
• krakowiak chętnie wykorzystywany jest w nadawaniu nazw - miano takie nosi np. dom studencki, zespół pieśni i tańca, a nawet najdłuższy tramwaj w Polsce, który od kilku miesięcy jeździ po Krakowie
• 30 czerwca 2012 r. na Rynku Głównym w Krakowie 296 par tańczyło krakowiaka przez 5 minut i 21 sekund, próbując pobić rekord Guinnessa w tej dziedzinie